लेखकांनी लिहिलेले आपण नेहमीच वाचत असतो...पण तेच लेखन जर आपल्याला प्रत्यक्ष लेखकाच्या आवाजात ऐकायला मिळाले तर....हीच संकल्पना घेऊन आम्ही हा ध्वनीमुद्रित विशेषांक आज १५ऑगस्ट २०१० रोजी प्रकाशित करत आहोत.
वाचतांना एका ठिकाणी बसावं लागतं, डोळे एका जागी स्थिर करावे लागतात...पण एकीकडे आपली इतर कामं करत करत आपण दुसरीकडे काहीही ऐकू देखिल शकतो....म्हणूनच हा आमचा प्रयोग सोयिस्कर असल्यामुळे आपल्याला आवडेलच ह्याची खात्री आहे.
आपल्या सूचना आणि अभिप्रायांच्य़ा प्रतिक्षेत...
१५ ऑगस्ट, १९५८ !
लहान पणी रडकी असलेली मुलं मोठेपणी म्हणे संपादक होतात. ते ही ध्वनीमुद्रित अंकाचे संपादक! ;)
अश्याच एका रड्या संपादकाची एक गंमत ऐकूया मीनल गद्रे ह्यांच्या आवाजात.
६ टिप्पण्या:
देका, प्रसंग मस्तच आहे. मीनल गद्रे यांचं अभिवाचनही आणि पार्श्वसंगीताची जोड छानच.
देका, प्रसंग मस्तच आहे. मीनल गद्रे यांचं अभिवाचनही आणि पार्श्वसंगीताची जोड छानच.
+1 असेच म्हणतो.
:-)
सहज
मीनल गद्रे यांचे शब्दबंधला ऐकले होते, पण त्यानंतर आजच इथे ऐकता आले. खूप छान आहे वाचन,आणि पार्श्व संगितामुळे एक वेगळाच उठाव आलेला आहे वाचनाला.
आपले अज्ञान उघड करू नये असे म्हणतात पण उत्सुकता ताणली गेल्यामुळे इथे ते उघड करतोय.
गोष्टीतला हा लहान मुलगा (म्हणजे आता साठीचे सद्गृहस्थ) कोण हे कळेल काय?
(ह्या जालवाणीचे संपादक श्री. प्रमोद देव काका तर नव्हे?)
सुरेख. पार्श्वसंगीतहि मस्तच. मालाडकरांना ओळखलें बरें कां मी.
सुधीर कांदळकर
मीनल... कसला सही आवाज आहे गं तुझा... :) अभिवचन मस्त झालाय... आणि ते पार्श्वसंगीत सुद्धा.. :)
टिप्पणी पोस्ट करा